Исми билинмаган кишини азият берилмайдиган иборалар билан чақирмоқлик лозим бўлади. Унда ёлғон ва лаганбардорлик бўлмаслиги керак. Масалан: «эй иним», «эй фақиҳ», «эй фақир», «эй саййидим», «эй бу», «эй фалон кийим, кавуш, от, туя, қилич, найза соҳиби» каби чақирилганлар ҳолатига қараб чақирилади.

734/1. Ибн Хасосиййа номи ила машҳур бўлган Башийр ибн Маъбаддан (р.а.) ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга кетаётган эдим. У зот бир кишини кўрдиларки, у кавушини кийиб қабрлар орасида кетаётган эди. Шунда «Эй кавуш соҳиби! Ҳолингга вой бўлсин, кавушингни ечгин...», деб ҳадисни охиригача зикр қилдилар. Абу Довуд, Насаий ва Ибн Можалар ҳасан иснод ила қилган ривоятлари.

735/2. Жориятал-Ансорийдан (р.а.) ривоят қилинади: «Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларида эканимда, у зот бирор кишининг исмини эслай олмасалар, «Я ибна Абдуллоҳ», яъни эй Аллоҳ қулининг ўғли, деб айтардилар». Ибн Сунний ривоятлари.