732/1. Абдуллоҳ ибн Буср ал-Мозинийдан (р.а.) ривоят қилинади: «Онам мени Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига бир шингил узум билан юбордилар. У зотга етказишдан олдин ундан (озгинасини) еб қўйдим. У зот ҳузурларига борсам, қулоғимдан ушладилар-да, «Я ўудар», яъни эй хиёнатчи, деб айтдилар». Ибн Сунний ривоятлари.

733/2. Абдураҳмон ибн Абу Бакр Сиддиқдан (р.а.) қилинган ривоятдаги Абу Бакр Сиддиқнинг (р.а.) кароматларини ўз ичига олувчи узун ҳадисда келтирилишича, Сиддиққа (р.а.) бир жамоа меҳмон бўлиб келишди. У зот уларни ўз манзилларига ўтқаздилар-да, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига жўнадилар. Бироқ озгина кечикиб қайтдилар. Меҳмонларга «Овқатландингларми?» деганларида, улар: «Йўқ», деб айтишди. У киши ўғиллари Абдураҳмонга юзланиб, «Я Ғунсар», яъни эй пасткаш, бурнинг кесилсин, деб сўкдилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.