Уйдан чиқишда икки ракат намоз ўқимоқлик мустаҳаб амалдир.

519/1. Мутъим ибн Миқдом Санъонийдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Киши сафарни хоҳлаган пайтида аҳлига икки ракат намоздан афзалроқ нарсани қолдира олмайди», дедилар. Табароний ривоятлари.

Мана шу икки ракатнинг аввалги ракатида фотиҳадан кейин «Кафирун»ни, иккинчи ракатида «Ихлос» сурасини ўқимоқлик мустаҳаб, дейишган.

Баъзилар аввалги ракатида «Фалақ»ни, иккинчи ракатида «Ан-нос»ни айтишган. Агар салом бериб намозни тугатса, «Оятал курси»ни ўқийди.

Баъзи ривоятларда келтирилишича, «Кимки манзилидан чиқишдан олдин «Оятал курси»ни ўқиса, у қайтиб келгунча кариҳ бўлган нарсаси етмайди».

Баъзилар «Лиилафи қурайш» сурасини ўқиш мустаҳаб, деб айтишди.

Абул Ҳасан ал-Қазвиний: «Ана шу сура ҳар бир ёмонликдан сақловчидир», дедилар.

Абу Тоҳир Жаҳшавийҳ айтадилар: «Сафар қилишни хоҳладим-у, лекин хавфда эдим. Қазвиний ҳазратларининг ҳузурларига кириб, дуо қилмоқликларини сўрадим. Шунда у зот сўзларини бошланишидаёқ: «Кимки сафар қилишни хоҳласа-ю душмандан ёки ваҳший нарсадан қўрқса, «Лиийлафи қурайш»ни ўқисин, чунки у ҳар ёмонликдан сақловчидир», деб айтдилар. Мен ана шу сурани ўқидим, ҳозиргача ҳеч нарсага дучор бўлмадим».

Мана шу қироатлардан фориғ бўлгач, ихлос ва мулойимлик ила қуйидаги дуони ҳам ўқийди:

 «Аллоҳумма бика астаъийну ва ъалайка атаваккалу, Аллоҳумма заллил лий суъувбата амрий ва саҳҳил ъалаййа машаққата сафарий варзуқний минал хайри аксара мимма атлубу, васриф ъанний кулла шаррин. Роббиш раҳлий садрий ва яссирлий амрий. Аллоҳумма инний астахфизука ва аставдиъука нафсий ва диний ва аҳлий ва ақорибий ва кулла ма анъамта ъалаййа ва алайҳим биҳи мин ахиратин ва дунё, фахфазно ажмаъийна мин кулли сувъин йа карийму». (Маъноси: «Эй Раббим, Сендан ёрдам сўрайман. Ва Сенга таваккал қиламан. Эй Раббим, ишимдаги қийинчиликларни менга енгил қилгин. Сафар машаққатини менга енгиллаштиргин. Яхшиликни талаб қилганимдан кўпроқ қилиб ризқлантиргин. Ва ҳар бир ёмонликни мендан кетказгин. Эй Раббим, қалбимни очиб, ишларимни енгиллаштиргин. Эй Раббим, нафсимни, динимни, аҳлимни, қариндошларимни ва менга-ю уларга дунё ва охиратда неъмат қилиб берган ҳар бир нарсангни Сенинг омонатинг ва ҳимоянгда қолдираман. Эй карамли Зот, бизларни ҳар хил ёмонликлардан сақла».)

Аллоҳга ҳамд, Расулуллоҳга саловот айтиб тугатиб, ўрнидан тураётганида қуйидаги дуони ўқийди:

520/2. Анасдан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам сафарни хоҳлаб ўринларидан турадиган бўлсалар,

 «Аллоҳумма илайка таважжаҳту ва бика иътасамту, Аллоҳумма икфиний ма ҳамманий ва ма ла аҳтамму лаҳу, Аллоҳумма заввидний тақво вағфирлий занбий ва важжиҳний лил хойри айнама таважжаҳту», деб айтардилар. (Маъноси: «Эй Раббим, Сенга юзланиб, Сенга илтижо қиламан. Эй Раббим, мени ташвишга солган ва аҳамият бермаган нарсамдан Ўзинг кифоя қилгин. Эй Раббим, тақвоимни зиёда қилгин. Ва гуноҳларимни кечиргин. Қаерда юзлансам, яхшиликка юзлантиргин».) Табароний ривоятлари.