463/1. Ибн Умардан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам агар момақалдироқ ва гумбурлаган чақмоқ овозини эшитсалар:

«Аллоҳумма ла тақтулна биғозобика ва ла туҳликна биъазабика ва ъафина қобла залика», деб айтардилар. (Маъноси: «Эй Раббим, ғазабинг билан бизни ўлдирма, азобинг билан ҳалок қилма ва ана шундан (яъни, жонимизни олишингдан) олдин бизни офиятда қил). Имом Термизий заиф иснод ила ривоят қилганлар.

464/2. Абдуллоҳ ибн Зубайр (р.а.) момақалдироқ гумбурлаганини эшитсалар, гапдан тўхтаб:

«Субҳаналзий йусаббиҳур роъду биҳамдиҳи вал малаикату мин хийфатиҳ», деб айтар эдилар. (Маъноси: Аллоҳни поклаб ёд этаман. Момақалдироқ Аллоҳга ҳамд айтиш билан тасбиҳ айтур. Фаришталар ҳам ундан қўрқиб тасбиҳ айтур.) Имом Молик «Муваттоъ» китобида саҳиҳ иснод ила ривоят қилганлар.

466/2. Расулуллоҳ (с.а.в): «Дуолар ижобатини аскарлар душманга йўлиққанда, намозга турилганда ва ёмғир ёғаётганда талаб қилинглар», дедилар. Имом Шофеъий «Ал-умм» китобларида мурсал ҳолда ривоят қилганлар.