Уламолар маййитга қилинган дуо фойда беради, савоби етади, деган фикрда якдилдирлар. Бу сўзларига Қуръони каримнинг Ҳашр сурасидаги 10-оятни ҳужжат қилишган:

«Улардан кейин (дунёга) келган зотлар: «Парвардигоро, Ўзинг бизларни ва бизлардан илгари иймон билан ўтган биродарларимизни мағфират қил...» деб айтурлар». Бу хусусда Расулуллоҳдан соллаллоҳу алайҳи васаллам ворид бўлган машҳур ҳадислар ҳам бор: «Эй Раббим, “Бақийъил ғарқад” қабристони аҳлини мағфират қил» ёки «Эй Раббим, тирикларимиз-у ўликларимизни мағфират айла» каби.

425/1. Анасдан (р.а.) ривоят қилинади. Саҳобалар бир жаноза олдидан ўтиб туриб, маййитни яхшилик билан сифатлашди. Шунда Расулуллоҳ алайҳиссалом: «Вожиб бўлди», дедилар. Сўнгра бошқа жаноза олдидан ўтиб, маййитни ёмонлик билан сифатлашди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам «Вожиб бўлди», дедилар. Умар ибн Хаттоб (р.а.): «Нима вожиб бўлди?» деганларида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳалиги яхшилик билан сифатланган кишига жаннат, ёмонлик билан сифатланган кишига дўзах вожиб бўлди. Сизлар эса, Аллоҳнинг ердаги гувоҳларидирсиз», деб айтдилар. Бухорий ва Муслим ривоятлари

426/2. Абул Асвад (р.а.) айтадилар: «Мадинага бориб, Умар ибн Хаттоб (р.а.) ҳузурларида ўтирган эдим. Бир тобутни олиб ўтиб қолишди. Шунда маййит яхшилик ила сифатланди. Умар ибн Хаттоб (р.а.): «Вожиб бўлди», дедилар. Сўнгра бошқаси олиб ўтилди. Ундаги маййит ҳам яхши сифат ила мақталди. Умар ибн Хаттоб (р.а.): яна: «Вожиб бўлди», дедилар. Кейин учинчи маййитни олиб ўтишди. Уни ёмонлик ила сифатлашди. Умар ибн Хаттоб (р.а.): «Вожиб бўлди», дедилар. Шунда мен: «Нима вожиб бўлди эй Мўминлар амири?», деб сўраган эдим, Умар ибн Хаттоб (р.а.) худди Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтганларидек: «Қай бир мусулмон кишининг яхши эканига тўрт киши гувоҳлик берса, Аллоҳ уни жаннатига киргизади», дедилар. Шунда биз: «Учта бўлса-чи?» деб сўрадик, «Учта бўлсаҳам», дедилар. «Иккита бўлса-чи?» деган эдик, «Иккита бўлса ҳам», дедилар. Аммо «Битта бўлса-чи?» деб сўрамадик». Имом Бухорий ривоятлари