163. Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўзлари билан икки қулни олиб келдилар.

Улардан бирини Али розияллоҳу анҳуга совға қилдилар. Сўнг уни урмагин, намоз ўқийдиган одамларни уришдан қайтарилганман. Бунинг келганимиздан бери намоз ўқиётганини кўрдим», дедилар.

У зот Абу Заррга бир ғуломни бердилар ва

«Унга яхшилик қил», дедилар.

Кейинроқ:

«Унга нима бўлди?» дедилар.

«Ўзингиз унга яхшилик қилишимни амр қилган эдингиз, уни озод қилиб юбордим», деди».

164. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадийнага келганларида хизматчилари йўқ эди. Абу Толҳа қўлимдан тутиб Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига олиб кирди ва:

«Эй Аллоҳнинг Набийси! Албатта, Анас ҳушёр ва оқил бола. Сизга хизмат қилсин», деди.

Мен У зотга Мадийнага келганларидан бошлаб сафарда ҳам, ҳазарда ҳам то вафот қилгаунларича хизмат қилдим. Бирор қилган нарсам учун менга «нима учун уни бундай қилдинг?» демадилар. Шунингдек, қилмаган нарсам учун «нима учун буни қилмадинг?» демадилар».

165. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Агар қул ўғирлик қилса, уни йигирма тийинга бўлса ҳам сотиб юбор», дедилар».