156. Ҳазрати Али ибн Толиб розияллоҳу анҳу шундай ҳикоя қиладилар:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг дардлари оғирлашганда:

«Эй Али! Менга қоғоз-қалам олиб келгин, умматимни залолатга кетказмайдиган нарсани ёзаман», дедилар.

Мендан олдин жон таслим қилиб қолишларидан қўрқиб:

«Албатта, саҳифани ёдлаб оламан», дедим.

Бошлари билаклари ва тирсагим орасида эди.

Намоз, Закот, ва қўл остингиздагилар ҳақида васият қилардилар. Шуларни айтиб туриб, жон таслим қилдилар.

«Ашҳаду аллаа илааҳа иллаллоҳ, ва анна Муҳаммадан ъабдуҳу ва Расулуҳу» деб шоҳидлик беришга амр қилдилар ва ким бу икки шоҳидликни келтирса, дўзахга кириши ҳаром бўлади», дедилар».

157. Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Даъватга ижобат қилинглар, ҳадяни қайтарманглар ва мусулмонларни урманглар», дедилар».

158. Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг охирги каломлари:

«Намоз! Намоз! Қўл остингиздагилар ҳақида Аллоҳдан қўрқинглар!» бўлган эди».