152. Саҳл ибн Ҳанзаладан ривоят қилинади:

«У бефарзанд эди ва:

«Агар исломда турганимда бир болам чала туғилиб, яшамаса, бунга сабр қилишим дунёдаги ва унинг ичидаги ҳамма нарсадан менга маҳбуброқдир», дерди».

153. Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Қайси бирингизга меросхўрининг моли ўз молидан кўра маҳбуброқ?» дедилар.

«Эй Аллоҳнинг Расули! Биронтамизнинг ҳам меросхўримизнинг моли ўз молимиздан кўра маҳбуб эмас», дейишди.

Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Шуни билиб қўйингларки, ичингизда ўз моли меросхўрининг молидан кўра маҳбуброқ одам йўқ. Сенинг молинг, тақдим қилганинг. Меросхўрингнинг моли ортда қолдирганинг», дедилар».

154. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Рақуб ҳақида нима деб ўйлайсизлар?» дедилар.

«Рақуб – фарзанд кўрмайдиган одам», дейишиди.

«Йўқ, рақуб – ўз болаларидан бирортасини тақдим қилмаган», дедилар».

155. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Сизлар паҳлавон деб кимни айтасизлар?» дедилар.

«Кимни курашда ҳеч ким йиқита олмаса, ўша одам паҳлавон бўлади-да», дейишиди.

«Йўқ, полвон ғазаби чиққанда сабр қиладиган одамдир», дедилар».