50. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Аллоҳ азза ва жалла махлуқотларни халқ қилди. Бас, ундан фориғ бўлганида раҳм ўрнидан турди.
«Тўхта!» деди У зот.
«Бу Сендан кесилишдан паноҳ сўровчининг туришидир», деди у.
«Сени боғлаганни боғлаб, кесганни кесишимдан розимисан?» деди У зот.
«Ҳа! Эй Роббим!» деди у.
«Анашу сенга бўлсин!» деди У зот.
Сўнгра Абу Ҳурайра: «Агар истасангиз, «Эҳтимол, (иймондан) юз ўгирсангиз, ер юзида фасод қилиб, қардошлик ришталарини узарсиз?!»(47: 22)ни ўқинг», деди».
«Эҳтимол, (иймондан) юз ўгирсангиз, ер юзида фасод қилиб, қардошлик ришталарини узарсиз?!»
51. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Қариндошга ҳаққини бер! Мискинга ва кўчада қолганга ҳам», (17:26) деди.
Бошида уни ҳуқуқларнинг энг вожибига амр қилди. Уни, ўзида бирор нарса бўлса, амалларнинг энг афзалига далолат қилди:
«Қариндошга ҳаққини бер! Мискинга ва кўчада қолганга ҳам», деди.
Агар ўзида бирор нарса бўлмаса нима дейишни таълим берди:
«Агар улардан Роббингдан раҳмат талаб қилган ҳолда юз ўгирадиган бўлсанг, бас, уларга мулойим сўз айтгин», (17:28) деди.
Яхши ваъда бер. Худди бор эди. Шояд, Аллоҳ хоҳласа, яна бўлиб қолар, дегин.
«Қўлингни бўйнингга боғлаб олма» ҳеч нарса бермасдан.
«Уни бир йўла ёзиб ҳам юборма» бор нарсангни бериб қўйма.
«Яна маломат ва ҳасратда ўтириб қолмагин» (17:29) Сендан кейин келган, сенда ҳеч нарса топмасдан, сени маломат қилмасин. Ўзининг берган шахс ҳасратга солмасин».
«Қариндошга ҳаққини бер! Мискинга ва кўчада қолганга ҳам. Исрофгарчиликка мутлақо йўл қўйма».
«Агар улардан Роббингдан раҳмат талаб қилган ҳолда юз ўгирадиган бўлсанг, бас, уларга мулойим сўз айтгин».
«Қўлингни бўйнингга боғлаб олма. Уни бир йўла ёзиб ҳам юборма. Яна маломат ва ҳасратда ўтириб қолмагин».
