|
40. Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Сафарда бир аъробий ўтди. Ўша аъробийнинг отаси Умар розияллоҳу анҳунинг дўсти бўлган эди. Аъробий:
«Фалончининг ўғлимисан?» деди.
«Ҳа», деди Ибн Умар ва орқасидан эргаштириб юрадиган эшакни беришга амр қилди. Бошидан салласини ечиб унга берди. Шунда у билан бирга турганлардан бири:
«Унга икки дирҳам кифоя қилмасмиди?!» деди.
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Отангнинг дўстлигини муҳофаза қил. Уни кесма. Тағин Аллоҳ нурингни сўндириб қўймасин», деганлар», деди Ибн Умар».
41. Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Яхшиликларнинг яхшиси кишининг отаси яхши кўрган одамларга силаи раҳм қилиши», дедилар».
|
