955. Али розияллоҳу анҳудан ривоят қиинлади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кечаси у ва Фотима бинти Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг эшигини тақиллатиб:

«Намоз ўқимайсизларми?» дедилар.

«Ё Аллоҳнинг Расули! Бизнинг жонимиз Аллоҳнинг ҳузурида. Қачон бизни турғазишни хоҳласа, турғазади», дедим.

Бас, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам орқага қайтдилар. Менга ҳеч нарса айтмадилар. Сўнг кетаётиб сонларига уриб «Инсон ўзи тортишувга ўч бўлади» деганларини эшитдим».

956. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«У киши пешанасига қўли билан уриб:

«Эй Ироқ аҳли! Сизлар мени Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга нисбатан ёлғон гапиради деб ўйлайсизларми?! Сизлар роҳат-фароғатда бўлиб, мен гуноҳда бўламанми? Гувоҳлик бериб айтаманки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Агар бирортангизнинг кавушининг ипи узилиб кетса, уни ислоҳ қилмагунча бошқаси билан юриб кетмасин» деганларини эшитганман», деди».