|
852. Саҳл ибн Съаддан ривоят қилинади:
«Али розияллоҳу анҳунинг ўзига энг маҳбуб исми Абу Туроб эди. Ўша ила чақирилса, хурсанд бўлар эди. Уни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари Абу Туроб деб номлаган эдилар.
Бир куни у Фотима билан аччиқлашиб қолиб, ташқарига чиқди. Масжидга бориб, деворга суяниб, ёнбошлади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг ортидан излаб келдилар.
«Ана у! Деворга суяниб ётибди», дейилди.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам олдига бордилар. Унинг орқаси тўла тупроқ эди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унинг елкаларидан тупроқларни силаб тушира туриб: «Ўтир, ё Абу Туроб» (туроб – тупроқ дегани) дедилар».
|
