547. Иёз ибн Халифадан ривоят қилинади:

«Али ибн Толиб розияллоҳу анҳунинг Сиффийнда қуйидагиларни айтганини эшитдим:

«Ақл қалбда. Раҳмдиллик жигарда. Мулойимлик талоқда. Нафс ўпкада».

Қалб.

Ақл.

Нафс.

«Ва ўз нафсимни оқламайман. Албатта, нафс, агар Роббим раҳм қилмаса, ёмонликка ундовчидир. Албатта, Роббим мағфиратли ва билгувчи зотдир», деди», деган (53 оят).

«Эй, хотиржам нафс! Роббингга сен Ундан, У сендан рози бўлган ҳолда қайт! Бас, бандаларим ичига киргин! Ва жаннатимга киргин!» деган (27-30 оятлар).

«Ва маломатчи нафс билан қасам», деган (2 оят).