378. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бир киши йўлда кетаётиб жуда қаттиқ чанқади. Кейин бир қудуққа тушиб, сув ичиб, чиқди. Қараса, бир ит ниҳоятда қаттиқ чанқаганидан тупроқларни ялаб юрибди.

Ҳалиги киши «Бу ит менга ўхшаб роса чанқабди. Менга етган чанқоқ бунга ҳам етибди» деб, қайтиб қудуққа тушиб, махсисини сувга тўлдирди. Сўнг уни тишига тишлаб чиқиб, сувни итга тутди. Аллоҳ унинг гуноҳини мағфират қилди», дедилар.

«Эй Аллоҳнинг Расули! Бизга ҳайвонларда ҳам ажр борми?» дейишди.

«Ҳар бир жигарда савоб бор», дедилар».

379. Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бир аёл ўзи ушлаб туриб, очдан ўлишига сабаб бўлган бир мушукни деб азобланди. Унинг учун дўзахга тушди.

Аллоҳ билгувчидир, бироқ дўзахда унга:

«Сен уни ушлаб турганингда овқат ҳам бермадинг, сув ҳам тутмадинг, ушлаб турдинг ёки ердаги нарсалардан емоғи учун қўйвормадинг ҳам, дейилади», дедилар».

380. Абдуллоҳ ибн Амр ибн Осс розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Раҳм қилинглар, сизларга раҳм қилинади.

Мағфират қилинглар. Аллоҳ сизларни мағфират қилади.

Гапнинг ёмонини гапирадиганларга вайл бўлсин, дўзах бўлсин.

Бир ишнинг ёмонлигини билиб туриб, уни такрор-такрор қилаверадиганларга вайл бўлсин», дедилар».

381. Абу Умома розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ким сўйилаётган ҳайвонга раҳм қилса, қиёмат куни Аллоҳ унга раҳм қилади», дедилар».