337. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Абу Бакр қандай яхши киши! Умар қандай яхши киши! Абу Убайда қандай яхши киши! Усайд ибн Ҳузайр қандай яхши киши! Собит ибн Қайс ибн Шаммос қандай яхши киши! Муоз ибн Амр ибн Жамуҳ қандай яхши киши! Муоз ибн Жабал қандай яхши киши!» деб, сўнг яна еттита одамни «Қандай ёмон одам!» деб айтдилар».

338. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига кириш учун рухсат сўради.

Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бу уруғининг қандай ҳам ёмон одами!» дедилар.

У кирганда табассум билан кутиб олдилар, ёзилиб гаплашиб ўтирдилар. У чиқиб кетгач, бошқа бир одам киришга изн сўради.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Бу уруғининг қандай ҳам яхши одами», дедилар.

У кирганда аввалги кишига ёзилгандек ёзилмадилар ва унга табассум қилгандек, табассум қилмадилар.

У чиқиб кетгач:

«Эй Аллоҳнинг Расули! Фалончи ҳақида гап айтингиз ва унга табассум билан хуш муомала қилдингиз. Фалончи ҳақида гапирдингиз, аввалигига қилганингиз ўхшаш нарса қилганингизни кўрмадим?» дедим.

«Эй Оиша! Одамларнинг энг ёмони - унинг фаҳшидан қўрқилгани», дедилар».