333. Абдурроҳман ибн Абу Бакра ўз оталаридан ривоят қилади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида бир одамни эсланди. Бир киши унинг ҳақида мақтов гапларни айтди.

Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам унга:

«Шўринг қурсин! Унинг бўйнини кесдинг» деб бир неча марта айтдилар. Сўнг:

«Агар бирортангиз кимдинидир мақташи керак бўлиб қолса ва ўшандайлигини билса «менимча ундай, менимча бундай» десин. Унинг ҳисобчиси Аллоҳдир. Аллоҳга бировни поклаб кўрсатмаслиги айтсин», дедилар».

334. Абу Мусо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бир одамнинг бировни мақтаб, ҳаддан ошириб юборганини эшитдилар. Шунда у Зот:

«Уни ҳалок қилдингиз. Унинг белини синдирдингиз», дедилар».

335. Иброҳим ат-Таймийдан, у отасидан ривоят қилади:

«Умарнинг ҳузурида ўтирган эдик. Бир одам иккинчи одамни юзига мақтади. Шунда Умар:

«Сен буни сўйдинг-ку, ахир! Аллоҳ сени сўйсин», деди».

336. Зайд ибн Асламдан, у отасидан ривоят қилинади:

«Умарнинг:

«Мақташ - сўйишдир» деганини эшим».