327. Абу Тиҳъя Ҳукайм ибн Саъддан ривоят қилинади:

«Алининг:

«Шошқалоқ, фоҳиша тарқатувчи ва сирни фош қилувчи бўлманглар. Ҳали ортингизда қаттиқ алам берувчи, ғамга ботирувчи балолар ва узоқ давом этадиган фитналар ҳамда оғир юкли ишлар бор», деганини эшитдим».

328. Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу:

«Агар соҳибинг айбларини гапирмоқчи бўлсанг, аввал ўз айбларингни ўйла», деди».

329. Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу «Ўзингизни ўзингиз айбламанг» ояти тўғрисида:

«Баъзингиз баъзингизга таъна қилманг», деган.

330. Абу Жубайра ибн Заҳҳок розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир-бирингизга лақаб тўқиманг» ояти биз, Бани Саламаликлар тўғрисида нозил бўлган. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам устимизга келганларида биздан ҳар бир кишининг иккита исми бор эди.

Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ё Фалон» дейдиган бўлсалар,

«Эй Аллоҳнинг Расули! У бундан ғазабланади», дейишарди».

331. Ал-Ҳакамдан ривоят қилинади:

«Икриманинг:

«Бимлмадим, Ибн Аббос ёки унинг амакисининг ўғли бирлари - иккинчисига таом қилган экан. Чўри қиз хизмат қилиб юрганда улардан бири унга:

«Эй зония!» дебди. Шунда иккинчиси:

«Тўхта! Агар бу қиз бу дунёда сендан қасос олмаса, охиратда албатта ўч олади», деди.

«Ҳақиқатда шундай бўлса-я?» деди.

«Албатта, Аллоҳ фаҳшчини ва фаҳш гапирувчини ёқтирмас», деди».

332. Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Мўмин таъначи, лаънатчи, фаҳишчи ва уятсиз бўлмайди», дедилар».