264. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам аёлларидан баъзилари ҳузурларига келдилар. Улар билан Умму Сулайм ҳам бор эди. Шунда У зот:

«Эй Анжаша! Оҳиста бўл! Шишаларга сарбон бўлганингда!» дедилар».

Абу Қилоба: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бир сўз айтдилар. Агар уни бошқа бирингиз айтсангиз, албатта, уни айблаган бўлардингиз – «шишаларга сарбон бўлганингда» деди.

265. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Эй Аллоҳнинг Расули! Сиз биз билан ҳазил-мутойиба қиласиз?» дейишди.

«Мен ҳақдан бошқани гапирмайман», дедилар».

266. Бакр ибн Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг саҳобалари бир-бирларига қовун пўчоғини отиб, ҳазиллашишарди. Бироқ ҳақ гап келганда улар ҳақиқий эр кишига айланар эди».

267. Ибн Абу Мулайка розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Оиша Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида ҳазил қилди. Бас, онаси:

«Эй Аллоҳнинг Расули! Бу Канонадан бўлган бир қавмнинг ҳазили-да», деди.

Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Йўқ, ўзимизнинг, шу жойнинг ҳазили», дедилар.

«Эй Аллоҳнинг Расули! Бу Канонадан бўлган бир қавмнинг ҳазили-да», деди.

«Йўқ, ўзимизнинг, шу жойнинг ҳазили», дедилар.

268. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир киши Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига улов сўраб келди.

Шунда У зот:

«Бўпти, сени туянинг боласига миндириб қўямиз» деди.

«Туянинг боласини нима қиламан мен?» деди.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам кулиб:

«Ахир туя ҳам туянинг боласи бўладими?» дедилар».