243. Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир яҳудий аёл Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга заҳарланган қўй гўштини олиб келди. У Зот ўшандан едилар. Ҳалиги аёлни тутиб келтирилди.

«Уни ўлдирайликми?» деб сўрашди.

«Йўқ!» дедилар.

244. Ваҳб ибн Кайсондан ривоят қилинади:

«Абдуллоҳ ибн Зубайрнинг минбарда туриб:

«Авфни ол, маъруфга буюр, жоҳиллардан юз ўгир!»

Аллоҳга қасамки! Буларга амр қилингани фақатгина одамларнинг ахлоқидан олиш ҳақидадир.

Аллоҳга қасамки! Агар мен одамлар билан бирга юрсам, улардан мана шуларни албатта, оламан», деганини эшитдим».

«Авфни ол, маъруфга буюр ва жоҳиллардан юз ўгир».

245. Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Таълим беринглар, осонлаштиринглар, қийинлаштирманглар. Бирортангиз ғазабланса, жим бўлсин», дедилар».