212. Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Пайғамбар саллоллоҳу алайҳи васаллам:

«Барчангиз масъулдирсизлар ва ўз масъулиятингиздан сўралурсизлар.

Амийн масъулдир. У ўз масъулиятидан сўралур. Эр киши ўз аҳли байтидан масъулдир ва у ўз масъулиятидан сўралур.

Аёл киши ўз эрининг уйидан масъулдир ва у ўз масъулиятидан сўралур.

Огоҳ бўлингким! Барчангиз масъулдирсиз ва барчангиз ўз масъулиятингиздан сўралурсиз», дедилар».

1. «Амийн масъулдур ва у ўз масъулятидан сўралур».

2. «Эр киши ўз аҳли байтидан масъулдир ва у ўз масъулиятидан сўралур».

3. «Аёл киши ўз эрининг аҳли байтидан масъулдир ва у ўз масъулиятидан сўралур».

4. «Кишининг қули ўз хожасининг молу-мулкидан масъулдир ва у ўз масъулиятидан сўралур».

5. «Бас барчангиз масъулдирсиз ва барчангиз ўз масъулиятингиздан сўралурсиз», дедилар.

213. Абу Сулаймон Молик ибн Ҳувайрис розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келдик. Ёшларимиз бир хил, тенгқур ёш йигитлар эдик. У Зотнинг ҳузурларида йигирма кун туриб қолдик. У зот аҳлимизни соғинганимизни гумон қилиб, бизлардан уйда кимларни қолдириб келганлигимизни сўрадилар. Биз хабар бердик. У зот ўта меҳрибон ва раҳмдил эдилар. Бас:

«Энди аҳлингизга қайтинглар, уларга таълим беринглар, уларга амру маъруф қилинглар. Менинг қандай намоз ўқиганимни кўрган бўлсангиз, худди шундай қилиб намозни ўқинглар. Намоз вақти кирса, бирингиз азон айтсин, ёши улуғингиз имом бўлсин», дедилар».