181. Аммор ибн Ясир розияллоҳу анҳу:

«Ким ўзининг қулини зулм қилган ҳолда урса, ундан қиёмат куни албатта ва албатта қасос олинади», деди».

182. Абу Лайло розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Салмон ташқарига чиқди. Қараса, уловининг еми охурдан сочилиб ётибди. Шунда ходимига:

«Қасосдан қўрқмаганимида, боплаб адабингни берардим», деди».

183. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ҳар бир хақ, албатта, ўз эгасига қайтарилади. Ҳатто шохсиз қўйга шохли қўйдан қасос олиб берилади», дедилар».

184. Умму Салама розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишининг уйларида эканлар. Ўша ердаги бир хизматчи қизчани чақирибдилар. Қизча келмабди. Шунда У зотнинг юзларида ғазаб аломатлари кўринибди. Умму Салама туриб, пардадан ташқарига қаради. Қизчанинг ўйнаётганини кўрди.

У зотнинг қўлларида мисвок бор эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Агар қиёмат куни ўч олинишидан қўрқмаганимда, сени шу мисвок билан урар эдим», дедилар».

185. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ким бир зарба урса ҳам, ундан қиёмат куни қасос олинади», дедилар».

186. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ким зулм ила бир зарба урса ҳам, ундан қиёмат куни қасос олинади», дедилар».