Ҳофиз, имомлар имоми, шайхулислом Абу Бакр Муҳаммад ибн Исқоҳ ибн Хузайма ибн Муғийра ибн Солиҳ ибн Бакр Салмий ан-Нисобурий аш-Шофеъий ҳижратнинг 223 йилида, Нисобурда таваллуд топдилар.

Бу зот ишончли ҳадис тўпловчи имомлардан эдилар. Дора Қутний айтадилар: «Собит имомлардан бўлиб, ўз замонида тенглари йўқ эди. Бу зот яна фақиҳ, мужтаҳид лардан эдилар».

Абу Бакр Муҳаммад ибн Жаъфар айтадилар: «Ибн Хузаймадан «бу илмлар сизга қаердан келди?» деб сўралганда, «замзам сувидан ичиб Аллоҳдан фойдали илм сўраганимда, берди», деб айтадилар».

Ибн Хузайма ҳадисларни тўплаш учун Ироқ, Шом, Жазира, Миср каби ўлкалардаги кишилар ҳузурида бўлиб чиқдилар.

Бу зот 140дан ортиқ китобларнинг мусаннифидирлар. Шулардан машҳурлари: «Китобу Тавҳид ва исботи сифатир Робби», «Кабир ас-сағир», «Мухтасару ас-Саҳиҳ».

Субкий ўзининг «Табақат»ида бу зотни «Имом ал-аимма» дея тавсиф этган. Ибн Хузайма ҳижратнинг 331 йили Нисобурда вафот этганлар.