1319. Сулаймон ибн Сурад розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида икки киши сўкишиб қолди. Бирининг юзи ғазабдан қизариб кетди.
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам унга қараб туриб:
«Мен агар у айтса, ундан бу нарса кетадиган калимани биламан. Аъузу биллаҳи минаш шайтони рожийм», дедилар.
Бир киши туриб ўша кишининг олдига борди ва:
«У зотнинг нима деганларини билдингми? Аъузу биллаҳи минаш шайтони рожийм, дегин, дедилар», деди.
«Мени жинни деяпсанми?» деди».
1319 (м). Сулаймон ибн Сурад розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан ўтирган эдим. Икки киши сўкишиб қолди. Бирининг юзи қизариб, бўйин томирлари шишиб чиқди.
Бас, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Мен агар у айтса, ундаги нарса кетадиган калимани биламан», дедилар. Одамлар унга:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар. Аъузу биллаҳи минаш шайтони рожийм, дегин, дейишди.
«Нима, мен жиннилик борми?» деди».
|