«Сўнгра, шундан кейин қалбларингиз қаттиқ бўлди, улар тошдек ёки тошдан ҳам қаттиқ. Ва ҳолбуки, тошларнинг баъзиларидан анҳорлар отилиб чиқади, баъзилари ёрилиб ундан сув чиқади ва баъзилари Аллоҳдан қўрққанидан қулаб тушади. Ва Аллоҳ қилаётган ишларингиздан ғофил эмас» (74-оят).

«Бизнинг баломиз уларга етганда, тазарруъ қилсалар эди! Лекин қалблари қаттиқ бўлди ва шайтон уларга қилаётган ишларини зийнатлаб кўрсатди», (43-оят).

Жафонинг зарарларидан:

1314. Абу Бакра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:

«Ҳаё иймондандир. Иймон жаннатдадир. Беҳаёлик жафодандир. Жафо дўзахдандир», дедилар.

1315. Муҳаммад ибн Али ибн Ҳанафия розияллоҳу анҳу ўз отасидан ривоят қилади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг бошлари йирик, икки кўзлари катта эдилар. Юрсалар худди тепаликда юраётгандек салобат ила қадам босар эдилар. Бурилсалар, гавдалари билан бурилар эдилар».