1154. Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг хизматларини қилдим. Сўнг хизматимдан фориғ бўлдим, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам кундузги уйқуларини ухлаб олсинлар, деб У зотнинг ҳузурларидан чиқдим.

Қарасам, бир тўп болалар ўйнашмоқда. Уларнинг ўйинини томоша қилиб турдим. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам келиб, уларга салом бердилар. Сўнг мени чақириб, бир ишга юбордилар. Ҳузурларига қайтиб келгунимча сояда бўлдилар.

Онамнинг олдига кечикиб бордим. Бас, у:

«Сени нима тутиб қолди?» деди.

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бир иш билан юборган эдилар», дедим.

«У қандай иш экан?» деди.

«Бу Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сирлари» дедим.

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг сирларини маҳкам тут», деди.

Ўша ишни ҳалигача халойиқдан биротасига айтмадим. Агар уни айтадиган бўлсам, сенга айтар эдим», деди».