|
Аллоҳ таоло: «Эй мўминлар, аҳдларга (ўзаро келишган битимларга) вафо қилингиз» (Моида сураси, 1-оят);
«Аҳдга вафо қилинглар, зеро аҳд-паймон (қиёмат куни) масъул бўлинадиган ишдир» (Исро сураси, 34-оят), деб айтган.
1583/1. Абдуллоҳ ибн Амр ибн Оссдан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ с.а.в. : «Сизларда тўрт тоифа киши борки, уларда соф мунофиқлик бор. Кимда ана шу хислат бўлса, то уни тарк қилмагунича ундан нифоқлик хислати кетмайди. Агар омонат берилса, хиёнат қилади. Агар гапирса, ёлғон сўзлайди. Агар аҳдлашса (шартнома тузилса), бузади. Агар хусуматлашилса, номуссизлик қилади», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.
1584/2. Ибн Масъуд, Ибн Умар ва Анаслардан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ с.а.в. : «Ҳар бир хиёнатчига қиёмат кунида аломат бўлиши учун байроқ ушлатилади. Ва фалончининг хиёнати учун бундай қилинди, деб айтилади», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.
1585/3. Абу Саид ал-Худрийдан р.а. ривоят қилинади. Расуллоҳ с.а.в. : «қиёмат куни барча хиёнаткорлар думбаси олдида байроқ бўлади. Ва унинг хиёнати миқдорича кўтарилади. Огоҳ бўлинг! Оммага бошлиқ бўлганларнинг хиёнатидан кўра буюкроқ хиёнат йўқдир», дедилар. Имом Муслим ривояти.
1586/4. Абу Ҳурайрадан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ с.а.в. айтдилар: «Аллоҳ таоло: «Қиёмат куни Мен уч киши билан хусуматдадирман. Бир киши Менинг номим билан бир кишига аҳд беради-да, кейин хиёнат қилади. Ва бир киши озод (ҳур) кишини сотиб юбориб, пулини ейди. Ва яна бир киши ишчини ёллаб ишлатади-да, унинг ҳаққини адо этмайди», деди». Имом Бухорий ривояти.
|
