Аллоҳ таоло:

«Албатта осмонлар ва ернинг яралишида ҳамда кеча ва кундузнинг алмашиниб туриш ида ақл эгалари учун (бир яратувчи ва бошқариб тургувчи Зот мавжуд эканлигига) оят-аломатлар бор. Улар турганда ҳам, ўтирганда ҳам, ётганда ҳам Аллоҳни эслайдилар» (Оли Имрон сураси, 190–191-оятлар), деб айтган.

1443/1. Оишадан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в.  барча ҳолатларда Аллоҳни зикр қилиб юрардилар. Имом Муслим ривояти.

1444/2. Ибн Аббосдан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Агар сизлардан бирингиз ўз аҳли ҳузурига келиб, (жимоъ қилишни хоҳлаб) «Бисмиллоҳи, аллоҳумма жаннибнаш шайтона ва жаннибиш шайтона ма розақтана», деса, ўрталарида бола бўлиб қолса, унга у (шайтон) зарар бера олмайди», дедилар (маъноси: «Аллоҳнинг исми ила, Аллоҳим, бизни шайтондан ва шайтонни Сен бизга ризқ қилиб берган фарзандимиздан йироқ қилгин»). Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.