957/1. Ибн Умардан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Агар инсонлар якка юришнинг зарарини мен билганчалик ҳис қилишганида эди, бирор йўловчи кечаси ёлғиз ўзи юрмас эди», дедилар. Имом Бухорий ривоятлари.

958/2. Амр ибн Шуъайб оталаридан, оталари эса боболаридан қилган ривоятларида Расулуллоҳ  с.а.в. : «Бир йўловчи битта шайтон, икки йўловчи икки шайтон, учтаси эса ҳақиқий йўловчидир», дедилар. Абу Довуд, Термизий ва Насаийлар ривоятлари.

Бу ҳадисдан сафарда бир ва икки киши бўлса, шайтоннинг ёмонлигидан омон бўлмасликлари мумкинлиги, агар уч ва ундан кўп бўлса, ҳақиқий йўловчи бўлиб, шайтоннинг ёмонлигидан, иншоаллоҳ, омонда бўлишлари тушунилади. Валлоҳи аълам.

959/3. Абу Саид р.а. ва Абу Ҳурайралардан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Агар уч нафар киши сафарга чиқса, ичларидан битталарини амир (бошлиқ) этишсин», дедилар. Абу Довуд ривоятлари.

960/4. Ибн Аббосдан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Ҳамсафарларнинг яхшиси тўрт ададлигидир. Отлиқларнинг яхшиси тўрт юз ададлигидир. Қўшинларнинг яхшиси тўрт минг ададлигидир. Ўн икки минг қўшин озликдан ҳеч ҳам мағлуб бўлмайди», дедилар. Абу Довуд ва Термизий ривоятлари.