Аллоҳ таоло:

«Ҳақиқатдан кейин эса фақатгина йўлдан озиш бор, холос» (Юнус сураси, 32-оят);

«Китобда (яъни, тақдири азал китобида) бирон нарсани қўймай (ёзганмиз)» (Анъом сураси, 38-оят);

«Борди-ю бирон нарса ҳақида талашиб қолсангиз, у нарсани Аллоҳга ва пайғамбарига қайтаринг» (яъни, Қуръон ва суннатга)» (Нисо сураси, 59-оят);

«Албатта, мана шу Менинг Тўғри Йўлимдир. Бас, шу йўлга эргашинглар! (Бошқа) йўлларга эргашмангизки, улар сизларни Унинг йўлидан узиб қўяр» (Анъом сураси, 153-оят);

«Айтинг (эй Муҳаммад): «Агар Аллоҳни севсангиз, менга эргашинглар. Шунда Аллоҳ сизларни севади ва гуноҳларингизни мағфират қилади» (Оли-Имрон сураси, 31-оят), деб айтган.

169/1. Оишадан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в. : «Кимки бизнинг ишимизда диндан бўлмаган бирор янгилик қилса, бас, у рад қилингандир», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.

Муслимнинг ривоятларида: «Кимки бизнинг ишимиз бўлмаган бирор амални бажарса, бас, у рад қилингандир», деб келтирилган.

170/2. Жобирдан р.а. ривоят қилинади. Расулуллоҳ  с.а.в.  агар хутба қилсалар, икки кўзлари қизариб, овозлари баландлашиб, ғазаблари яна ҳам кучайиб, гўёки тонгда ва кечқурун (душман) аскарлари ҳамла қилишидан огоҳ этгандек бўлардилар. Ва у зот: «Мен ва Қиёмат мана бундай юборилдим», деб кўрсатгич ва ўрта бармоқларини (бир-бирига) яқин қилардилар. Ва яна у зот: «Аммо баъд, сўзнинг яхшиси Аллоҳнинг китоби, ҳидоятларнинг яхшиси Муҳаммад  с.а.в.  ҳидоятлари, ишларнинг ёмони ҳар бир янги пайдо бўлган (бидъат) ишдир. Ҳар бир бидъат залолатдир», дедилар. Сўнгра яна: «Мен мўминларга ўз нафсидан ҳам ҳақлироқман. Ким мол-дунё қолдирса, унга аҳли ҳақлироқдир. Ким қарз ёки оила ва болаларини қолдирса, (уларнинг масъулияти) менга ва менинг гарданимга», дедилар. Имом Муслим ривоятлари.

171/3. Иброз ибн Сориядан ривоят қилинган 157-рақамли ҳадис ҳам бу бобга далил қилинади.