Исломда ирим-сиримларга ишонмаслик, ирим қилмаслик, фолбинлик қилиш ва фолга ишонмаслик, сеҳрга кўнгил қўймаслик тарғиб қилинади. Ирим-сирим, ҳар хил шумланишлар, сеҳр-жоду қораланади. Шу маънода Расулуллоҳ (с.а.в.) бундай деб марҳамат қилганлар:
ليس منا من تُطِيِّرَ ولا من تطير له أو تُكُهِّن أو تكهن له أو تسحر أو تُسُحِّر له
“Биздан эмасдир ирим қилдирган, ирим қилган, фол одирган, фол очган, сеҳр ишлатган, сеҳр қилган кимса!” (1)
Ирим қилиш, шумланиш мумкин эмас, бироқ, ирим қилган ва шумланган кимсага ўзининг ирими ва шумлиги таъсир қилади. Зотан, Расулуллоҳ (с.а.в.) бундай деганлар:
لاَ تَضُر الطِّيَرَةُ إلاَّ مَنْ تَطَيَّرَ
“Ирим фақат ирим қилган кимсагагина зарар қилади”. (2)

***

Табароний “Мўъжам ал-кабир” 18/355; “Мўъжам ал-авсат” 5/4844; Баззор 2/3578; Суютий “Жомеъ ал-аҳодис” 18/19519; ал-Муттақий “Канз ал-уммол” 6/28565; Ҳайсамий “Мажмаъ аз-завоид” 5/8403, 8479-8480; 10/18197.
  Ибн Абу Шайба 9/26926.