Инсоннинг дунёга муккасидан берилиши, унга сиғиниш даражасида қараши, бутун ўй-фикри фақат мол-дунё топиш ва тўплаш бўлиб қолиши исломда қораланади. Мусулмонларнинг ғам-ташвиши билан яшаш, уларга насиҳатини аямаслик эса мақбул саналади. Шу маънода Расулуллоҳ (с.а.в.) бундай деб марҳамат қилганлар:
من أصبح وهمه الدنيا فليس من الله في شيء، ومن لم يهتم بأمر المسلمين فليس منهم، ومن أعطى الذلة من نفسه طائعاً غير مكره فليس منا
“Кимки ўй-фикрлари, мақсади дунё бўлиб тонг оттирса, унга Аллоҳдан ҳеч нарса етмайди. Кимни мусулмонларнинг иши ташвишга солмаса, демак, улардан эмас. Кимки ўз нафсига мажбурий эмас, ихтиёрий равишда хорлик келтирса, демак, у биздан эмас!” (1)
Имом Ҳайсамий “Мажмаъ аз-завоид”да Ҳузайфа ибн Ямон (р.а.) томонидан ривоят қилинган ҳадисни келтирган:
من لا يهتم بأمر المسلمين فليس منهم،ومن لم يصبح ويمسي ناصحاً لله ولرسوله ولكتابه ولإمامه ولعامة المسلمين فليس منا
“Кимки мусулмонларнинг ишига қизиқмайдиган бўлса, улардан эмас. Кимки Аллоҳга, унинг расулига, унинг китобига, унинг имомига ва мусулмонларнинг оммасига насиҳат қилувчи ҳолда тонг оттирмаса ва оқшом тушурмаса, демак, у биздан эмас!” (2)

***

1. Табароний “Мўъжам ал-авсат” 1/471; Ҳайсамий “Мажмаъ аз-завоид” 11/17818.
2. Ҳайсамий “Мажмаъ аз-завоид” 1/294.