15-Убайдуллоҳ ибн Абдуллоҳ ибн Умардан ривоят қилинади:
У киши: Мен унга: «Айт-чи, Абдуллоҳ ибн Умарнинг таҳоратли бўлса ҳам, бетаҳорат бўлса ҳам таҳорат қилишларининг сабаби нима?» дедим. У киши: «Унга Асмо бинт Зайд ибн ал-Хаттоб ҳадис айтиб берган, унга (Асмога) Абдуллоҳ ибн Ҳанзола ибн Аби Омир ал-Ғосийл ҳадис айтиб берган,  (у ҳадисда келишича:) «Албатта Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳар намоз олдидан, таҳоратли ёки бетаҳорат бўлсинлар, таҳорат қилишга буюрилган эдилар. (Бу иш) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга машаққатли бўлгач, ҳар намоз олдидан мисвак (ишлатиш)га буюрилдилар.  Бетаҳоратликдангина таҳорат қилишга буюрилдилар. Абдуллоҳ ушбу (иш)ни қилишга ўзида куч топар эди. Бас, уни ўлгунича қилди».
Бу Яъқуб ибн Иброҳиймнинг (келтирган) ҳадисидир. Бироқ, Муҳаммад ибн Масур: «Уни ўлгуничи қилар эди», деди.