228- Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
 Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: « қачон ўз шеригингга, жума куни имом хутба қилаётганида, «жим тур!» десанг батаҳқиқ, беҳуда иш қилган бўласан», дедилар».

229- Ибн Шиҳоб Саълаба ибн абу Моликнинг унга (ибн Шиҳобга) шундай деб хабар берганини ривоят қилади: улар (саълаба ва биродарлари) Умар розияллоҳу анҳунинг замонларида жума куни Умар чиқгунларича намоз ўқишар эди, агар Умар чиқиб минбарга ўтирсалар муаззинлар азон айтар эди. Саълаба шундай деди: ўтириб гаплашар эдик, бас агар муаззинлар ску қилишса, Умар хутбага турсалар жим бўлар эди, ҳеч биримиз гапирмас эди.
Ибн Шиҳоб шундай деди: бас имомнинг чиқиши намозни тўхтатади, гапириши гапни тўхтатади.

230- Молик ибн абу Омирдан ривоят қилинади: Усмон ибн Аффон хутбаларида шундай дердилар, буни (гапни) камдан кам хутба қилганларида айтмас эдилар (яни кшп хутбаларида айтар эдилар): жума кунида имом хутба қилиб турганда унга қулоқ солинг ва жим бўлинг, албатта жим туриб эшитмайдиганниниг улиши жим туриб эшитадиганнинг улиши кабидир. Агар намозга иқомат айтилса сафларни тўғирланг ва елкаларни тўғри тутинг, албатта сафларнинг тўғрилиги намозни тамом бўлишидандир, сўнг сафларни тўғирлашга буюриган кишилар олдиларига келмагунча такбир айтмай турар эдилар, келиб тўғри бўлганлиги хабарини беришса такбир айтар эдилар. (Аллоҳу акбар деб намозга кириш)

231- Нофеъдан ривоят қилинади: Абдуллоҳ ибн Умар жума куни имом хатба қилаётганида икки кишини гаплашиб турганини кўрдилар, уларга ҳасоб отиб жим бўлинглар дедилар.

232- Моликдан ривоят қилинади: унга бир киши жума куни имом хутба қилаётганда акси ўрганида, ёнидаги бир инсон унга (ярҳамука Аллоҳ) дегани (етиб келди), у (молик) бу ҳақида Саъийд ибн Мусаййибдан сўради, бас уни ундан қайтарди, шундай деди: бунга қайтмагин.