Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. У шундай деди:
“Урғочи эшакка минган ҳолда илгарилаб бордим. Ўшанда балоғатга етай, деб қолган эдим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам одамларга Минода намоз ўқиб бериётган эдилар. Сафнинг баъзисини олдидан ўтиб тушдим ва урғочи эшакни ўтлатиш учун қўйиб юбориб, сафга кирдим. Буни ҳеч ким инкор қилмади”.
Абу Довуд шундай деди: “Бу ал-Қаънабийнинг лафзи бўлиб, у тугалроқдир. Молик шундай деди: “Агар намозга такбир айтган бўлса ана ўша (саф) кенг экан, деб биланман”.

 Абус Соҳбаи шундай деди:
“Биз ибн Аббоснинг олдида намозни кесадиган нарсалар хусусида музокара қилаётган эдик, у шундай деди:
“Мен ва Бани Абдулмутталибдан бўлган бир ғулом эшакда эдик. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам намоз ўқиётган эдилар. Ғулом ва мен тушиб эшакни сафнинг олдига қўйиб юбордик. Биз иккимизга эътибор бермадилар. Бани Абдулмутталибдан бўлган иккита жория келиб, сафнинг орасига кирди. Ана ўшанга ҳам эътибор бермадилар”. 

Мансур ушбу ҳадисни унинг исноди билан ривоят қилиб, шундай деди:
“Бани Абдулмутталибдан бўлган иккита жория келишди. Улар урушишган эди, иккаласини ушлаб – Усмон (ривоятида) шундай деди – иккисини ажратиб қўйдилар. Довуд (ривоятида) шундай деди: “Бирини иккичисидан ажратиб қўйдилар. Ана шунга эътибор бермадилар”.