Абдулмалик ибн Саид ибн Сувайд шундай деди:
“Мен Абу Ҳумайд ёки Абу Усайд ал-Ансорий розияллоҳу анҳудан шундай деганини эшитдим:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Қачон бирингиз масжидга кирса, Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга салом берсин. Сўнгра:
“Аллоҳумма ифтаҳ лий абваба роҳматика” (Эй Аллоҳим, менга раҳматинг эшикларини очгин), десин. Агар чиқадиган бўлса, “Аллоҳумма инний асъалука мин фазлика” (Эй Аллоҳим, албатта мен сенинг фазлингдан сўрайман), десин”, дедилар”.

Ҳайва ибн Шурайҳ шундай деди:
“ Мен Уқба ибн Муслимга йўлиқиб, унга шундай дедим:
“Албатта сенинг Абдулллоҳ ибн Амр ибн Оссдан ҳадис ривоят қилганинг хабари менга етди. Абдулллоҳ ибн Амр ибн Осс эса Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилиб:
“У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон масжидга кирсалар:
“Аъузу биллаҳил азийм ва биважҳиҳил карийм ва султониҳил қодийм минаш шайтонир рожийм”, дер эдилар”, деди”.
Уқба ибн Муслим:
“Фақат шу хабар сенга етдими?” деди. Мен:
“Ҳа”, дедим. У:
“ Бас, қачон шуни айтсалар, шайтон:
“Куннинг қолган қисмида мендан сақланди”, дейди”, деди.