Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Набий (с.а.в.) унга жин (воқеаси) кечасида:
“ Идишингдаги нима?”, дедилар. У :
“ Набиз”, деди. Шунда:
“Покиза хурмо ва покловчи сувдир”, дедилар.
Абу Довуд шундай дейди: “Суламон ибн Довуд Абу Зайддан ёки Зайддан, шунингдек Шарик ҳам шундай дейди: “Ҳаннод “жин (воқеаси) кечасида”ни зикр қилмади”.

Алқама шундай деди:
“Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳуга жин (воқеаси) кечасида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам  билан бирга сизлардан яна ким бор эди?”, дедим. У киши:
“У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам  билан бирга биздан ҳеч ким йўқ эди”, дедилар.

Ибн Журайж Ато розияллоҳу анҳудан ривоят қилади:
“У киши сут ва набиз билан таҳорат қилишни ёмон кўрар ва:
“Ундан кўра менга таяммум қилиш маҳбуброқдир”, дер эдилар.

Абу Жалда бизга сўзлаб бериб, шундай деди:
“Абул Олиядан:
“Бир кишига жунублик етиб, ёнида сув бўлмай, фақат набиз бўлса, шу билан ғусл қиладими?”, деб сўрадим. У:
“Йўқ”, деди”.