Ҳузайфа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам агар тунда қоим бўлсалар оғизларини мисвок билан ишқар эдилар”.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам учун таҳорат сувлари ва мисвоклари (тайёрлаб) қўйилар эди. Агар тунда қоим бўлсалар, қазои ҳожатдан сўнг мисвок ишлатар эдилар”.

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
“Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам тунда ҳам, наҳорда ҳам ётиб уйғонсалар, албатта таҳоратдан олдин мисвок ишлатар эдилар”.

Абдуллоҳ ибни Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади. У киши шундай дедилар:
“Бир кечани Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида ўтказдим. Қачон уйқуларидан уйғонсалар, таҳоратларини (қилиб) келардилар, кейин мисвокларини олиб, уни ишлатар эдилар. Сўнгра ушбу оятларни тиловт қилардилар:

“Албатта, осмонлару ернинг яратилишида ва кеча-кундузнинг алмашинишида ақл эгалари учун белгилар бор”. (Оли-Имрон сураси 190-оят).
Токи сурани тугатишга яқинлашардилар ёки тугатар эдилар. Сўнгра таҳорат қилиб, намоз ўқийдиган жойларига борар ва икки ракат намоз ўқирдилар. Кейин жойларига қайтиб, Аллоҳ хоҳлаганча ухлар эдилар. Сўнгра уйғониб, ҳудди шундоқ қилар эдилар, кейин жойларига қайтиб, ухлардилар. Сўнгра уйғониб, ҳудди шундоқ қилар эдилар, кейин жойларига қайтиб, ухлардилар. Сўнгра уйғониб, ҳудди шундоқ қилар эдилар. Ана шунинг барчасида мисвок ишлатиб, икки ракат намоз ўқирдилар. Сўнгра витр ўқидилар.
Абу Довуд айтади:
“Ибни Фузайл Ҳусойндан ривоят қилганида, ибни Аббос шундай дедилар:
“Мисвок ишлатиб, таҳорат қилдилар ва шу ҳолда:
(Албатта, осмонлару ернинг яратилишида...) оятини токи сура тугагунича ўқидилар”.