|
89 (1204) 2879. Нубайҳ ибн Ваҳб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Бизлар Абон ибн Усмон билан бирга чиқиб, "Малал", деган жойга етканимизда, Умар ибн Убайдуллоҳнинг кўзлари оғриб қолди. Равҳо номли жойга келганимизда, оғриқлари янада кучайиб кетди. Бу киши Абон ибн Усмонга сўраб келиш учун одам жўнатдилар. Бу киши ҳам алоэ билан артиши мумкинлигини жавобини юбордилар. Чунки Усмон розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан, бир кишининг эҳромдалик пайтида кўзи оғриганида алоэ билан артишини (амр этганларини) ривоят қилганлар.
(Изоҳ: Уламоларимиз эҳромдаги кишини даволаш алоэга ўхшаш аччиқ нарса билан бўлиши шартлигини, муаттар нарса билан бўлиши мумкин эмаслигини таъкидлаганлар).
90 (000) 2880. Нубайҳ ибн Ваҳб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Убайдуллоҳ ибн Маъмар розияллоҳу анҳунинг кўзлари оғриб қолганида, кўзларига сурма қўйишни хоҳладилар. Шунда Абон ибн Усмон бундан ман этиб, алоэ суртишни буюрдилар. Ва Усмон ибн Аффонни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам дан мана шундай қилганларини ривоят қилдилар.
|
