110 (1045) 2402. Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга ато (бирор ҳадя)ни берар эдилар, мен:
«Мендан кўра фақирроқ кишига беринг», деб айтар эдим. Бир куни бир мол бериб қолдилар. «Мендан кўра фақирроқ кишига беринг», десам, «Ол буни. Қачон сенга шу молдан бир нарса келса, сен тама қилмаган ва сўровчи бўлмаган ҳолингда бўлсанг олавер. Агар ундоқ бўлса, нафсингни унга эргаштирма», дер эдилар».

111 (000) 2403. Солим ибн Абдуллоҳ оталаридан ривоят қиладилар:
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Умар ибн Хаттобга бир атони берсалар, у зот: "Мендан кўра камбағалроқ кишига беринг", дер эдилар. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "олиб, ҳожатингга ишлат ёки садақа қил. Қачон сенга шу молдан бир нарса келса, сен тама қилмаган ва сўровчи бўлмаган ҳолингда бўлсанг олавер. Ундай қилолмасанг олма. Агар ундоқ бўлса, нафсингни унга эргаштирма», дер эдилар»".
Солим: "Мана шу сабабли Ибн Умар бирор кишидан бирор нарса сўрамас эди ҳамда бирор нарса берилса қайтармас ҳам эди", дедилар.

000 (000) 2404. Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.

112 (000) 2405. Ибн Соъидий ал-Моликий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
"Умар ибн Хаттоб мени садақа йиғиш учун омил (садақа ишчиси) қилиб юбордилар. Қачонки, уни бажариб, топширганимда, ойлик таъйин қилдилар. Мен: "Бу ишни Аллоҳ учун қилдим ва Аллоҳ учун юрдим", десам, у зот: "Берилган нарсани ол, чунки мен ҳам Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам замонларида омил бўлиб ишлаганимда, мана шу сўзни айтдим. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам менга: Агар сўрамасангда бир нарса сенга берилса, еб садақа қилавер", деганлар", деб айтдилар.

000 (000) 2406. Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган.