72 (1018) 2352. Абу Масъуддан (р.а.) ривоят қилинади:
Биздан садақа қилишга буюрилдик. Бизлар юк ташир эдик. Абу Ақил эса ярим соъ садақа қилди. Бир одам эса ундан кўпроқ садақа қилди. Мунофиқлар: "Албатта Аллоҳ бу садақадан беҳожатдир. Мана бу иккинчи садақа қилган киши риё учун садақа қилди", дейишди. Шунда "Мўминлардан кўнгилли бўлиб садақа қилувчиларни ва ўз кучлари етгандан бошқани топа олмайдиганларни айблайдиган ва масхара қиладиганларни Аллоҳ масхара қилади ва уларга аламли азоб бўладир" (Тавба-79) оятини нозил қилди.
Бишр "Кўнгилли бўлиб", деган сўзни талаффуз қилмадилар.

000 (000) 2353. Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган. Фақат: "Орқамизда кўтарар эдик", бўлиб келган.