58 (1011) 2334. Ҳориса ибн Ваҳбдан (р.а.) ривоят қилинади:
"Расулуллоҳ (с.а.в.): "Садақа қилиб қолинглар. Бир кун келишига оз қолди. У кунда киши садақасини олиб борса, садақа берилаётган киши: "Агар кеча бизга олиб келганингда уни қабул қилар эдим. Аммо ҳозир буни менга кераги йўқ", дейди. Ва у киши садақасини қабул қиладиган киши топа олмайди", дедилар.

59 (1012) 2335. Абу Мусодан (р.а.) ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Албатта, одамларга бир замон келурким, унда бир киши ўзининг олтин садақаси ила айланиб юриб ўзидан уни қабул қилиб оладиган бирор киши топмас. Яна эркакларнинг озлиги ва аёлларнинг кўплигидан ёлғиз бир эр кишининг ортидан қирқта аёл эргашиб, қувиб юрурлар», дедилар».

60 (157) 2336. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади:
Расулуллоҳ (с.а.в.): "То мол-дунё кўпайиб, тўлиб-тошибкетмагунича қиёмат қоим бўлмайди. Ўшанда киши моли закотини чиқариб, уни қабул этадиган кишини топа олмайди. Ўшанда араб ери кўкаламзор ва серсув анҳорга айланади", дедилар.

61 (000) 2337. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади:
Набий (с.а.в.): "Сизларда мол-дунё кўпайиб, тўлиб тошмагунича қиёмат қоим бўлмайди. Ўшанда мол соҳибига садақа қабул қилувчи муҳим бўлиб қолади. Унинг олдига бир киши чақириб келинса, у: "Бунга менда эҳтиёж йўқ", деб айтади.

62 (1013) 2338. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади:
Расулуллоҳ (с.а.в.): Ер, остидаги устун каби тилла ва кумушларини қусиб чиқаради. Бас, қотил келади-да, мана шунинг учун одам ўлдирдимми? Дейди. Қариндошлик алоқаларини узувчи келади-да, мана шунинг учун қариндошларимдан алоқани уздимми? Дейди. Ўғри келади-да, мана шунга қўлим кесилдими? Дейди. Сўнгра уни чақиришадию, ундан бирор нарса олишмайди", дедилар.