(899) 14. Ато ибн Абу Рабоҳдан (р.а.) ривоят қилинади. Бу зот Оиша онамиздан эшитган эканлар. Агар шамол ва булутли кун бўлса ана шу нарса (орқали бўладиган хафалик) Расулуллоҳ (с.а.в.) юзларида кўринар эди. Ва (қайғудаги ҳолатдагидек) у ёқ бу ёққа юриб келардилар. Бордию ёмғир ёғса хурсанд бўлиб, у зотдаги хафалик кетар эди. Оиша (р.а.): "Бу ҳақда у кишидан сўраганимда, у зот: "Бу нарса умматимга ёғдириладиган азоб бўлишидан қўрқдим", дердилар. Агар ёмғирни кўрсалар, раҳмат (ёғдир) дер эдилар.

(…) 15. Оишадан (р.а.) ривоят қилинади. Агар қаттиқ шамол турса Набий (с.а.в.): "Аллоҳим! Албатта мен Сендан унинг яхшилигини, ундаги нарсанинг яхшилигини сўрайман. Ва Сендан унинг ёмонлигидан, ундаги нарсанинг ёионлигидан паноҳ сўрайман", дер эдилар.
Қачонки, осмон авзои ўзгариб қолса, у зотнинг ранглари ўзгариб, кириб-чиқиб, олдинга-орқага бориб-келиб қолар эдилар. Бас ёмғир ёғишни бошлаганда эса, очилиб кетар эдилар. Мен буни у зотнинг юзларидан билиб, сўраганимда, эй Оиша, эҳтимол худди Од қавми айтганидек: "Бас қачонки улар ўша (азоб)ни ўз водийларига қараб кетаётган бир қора булут ҳолида кўришгач: "Бу бизларга ёмғир келтиргувчи булутдир", дешишгани каби бўлиши мумкин", дедилар. (Аҳқоф-24).

(…) 16. Оишадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ (с.а.в.) кулишни қасд қилганларида у зотни кичик тилчаларини кўрдим. У зот кулганларида табассум қилардилар. Бордию булут ёки шамолни кўрсалар, юзларида ўша сабабли (қайғу бўлаётгани) билинар эди. Шунда Оиша (р.а.): "Эй Аллоҳнинг расули! Одамлар агар булут кўришса ёмғир ёғиши умидида хурсанд бўлишади. Агар булут кўрсангиз юзингизда кароҳият бўлаётганини кўраман", деганларида, Расулуллоҳ (с.а.в.): "Эй Оиша! Унда азоб бўлса, мени ҳеч ким сақлаб қола олмайди. Бир қавм шамол сабабидан азобланишган. Қавм азобни кўргач: "Бу бизларга ёмғир келтиргувчи булутдир", дейишган", деб айтдилар.