(423) 108. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир куни биз билан намоз ўқидилар. Кейин намоздан ҳоли бўлгач: "Эй фалончи! Намозингни чиройли ҳолда адо қилсанг бўлмайдими? Намоз ўқувчи, намоз ўқиётганида қандай ўқишига қарасин. Чунки ўқиётган намози ўзи учундир. Аллоҳ номига қасамки, мен орқамдагиларни худди олдимни кўргандек кўраман", дедилар.

(424) 109. Абу Ҳурайрадан (р.а.) ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Мен турган қибла ана бу ерда (яъни узоқда) деб ўйлаяпсизларми? Аллоҳ номига қасамки, рукуъларингиз ҳам саждаларингиз ҳам менга маҳфий қолмайди. Мен орқа томонимни ҳам кўриб тураман", дедилар.

(425) 110. Анас ибн Моликдан (р.а.) ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Рукуъ ва саждаларингизни қоим қилинглар. Аллоҳ номига қасамки, ўзимдан кейингиларни рукуъ ва сажда қилишганини кўраман", дедилар.
Эҳтимол орқа томонимдагиларни, деган бўлсалар керак.

(…) 111. Анасдан (р.а.) ривоят қилинади. Аллоҳнинг набийчи айтдилар. Рукуъ ва саждаларингизни мукаммал қилинглар. Аллоҳ номига қасам, рукуъ ва сажда қилганларингизда орқа томонимдан кўраман, дедилар.