556 - وحَدَّثَنِي زُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ يُونُسَ الْحَنَفِيُّ حَدَّثَنَا عِكْرِمَةُ بْنُ عَمَّارٍ قَالَ قَالَ إِسْحَقُ بْنُ أَبِي طَلْحَةَ حَدَّثَنِي أَنَسُ بْنُ مَالِكٍ قَالَ جَاءَتْ أُمُّ سُلَيْمٍ وَهِيَ جَدَّةُ إِسْحَقَ إِلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ لَهُ وَعَائِشَةُ عِنْدَهُ يَا رَسُولَ اللهِ الْمَرْأَةُ تَرَى مَا يَرَى الرَّجُلُ فِي الْمَنَامِ فَتَرَى مِنْ نَفْسِهَا مَا يَرَى الرَّجُلُ مِنْ نَفْسِهِ فَقَالَتْ عَائِشَةُ يَا أُمَّ سُلَيْمٍ فَضَحْتِ النِّسَاءَ تَرِبَتْ يَمِينُكِ فَقَالَ لِعَائِشَةَ بَلْ أَنْتِ فَتَرِبَتْ يَمِينُكِ نَعَمْ فَلْتَغْتَسِلْ يَا أُمَّ سُلَيْمٍ إِذَا رَأَتْ ذَاكِ

556/1. Анас ибн Молик розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Исҳоқнинг момолари Умму Сулайм Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб: «Эй Аллоҳнинг расули, хотин киши ҳам тушида эркак киши кўрадиган (тушни) кўриб, эркак кишига етадиган (маний) у хотинда ҳам содир бўлса, нима қилади?» деганларида, ўша пайт Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларида Оиша онамиз ҳам бор эдилар. У онамиз: «Эй Умму Сулайм, аёллар ҳақида ноқулай гапни айтдинг, эй қурмагур», дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Оиша розийаллоҳу анҳога: «Балки сен қурмагурсан, эй Оиша. Ҳа, эй Умму Сулайм, агар у нарсани аёл киши ҳам кўрса, ғусл қилсин», дедилар.

557 - حَدَّثَنَا عَبَّاسُ بْنُ الْوَلِيدِ حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ زُرَيْعٍ حَدَّثَنَا سَعِيدٌ عَنْ قَتَادَةَ أَنَّ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ حَدَّثَهُمْ أَنَّ أُمَّ سُلَيْمٍ حَدَّثَتْ أَنَّهَا سَأَلَتْ نَبِيَّ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ الْمَرْأَةِ تَرَى فِي مَنَامِهَا مَا يَرَى الرَّجُلُ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا رَأَتْ ذَلِكِ الْمَرْأَةُ فَلْتَغْتَسِلْ فَقَالَتْ أُمُّ سُلَيْمٍ وَاسْتَحْيَيْتُ مِنْ ذَلِكَ قَالَتْ وَهَلْ يَكُونُ هَذَا فَقَالَ نَبِيُّ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَعَمْ فَمِنْ أَيْنَ يَكُونُ الشَّبَهُ إِنَّ مَاءَ الرَّجُلِ غَلِيظٌ أَبْيَضُ وَمَاءَ الْمَرْأَةِ رَقِيقٌ أَصْفَرُ فَمِنْ أَيِّهِمَا عَلاَ أَوْ سَبَقَ يَكُونُ مِنْهُ الشَّبَهُ

557/2. Анас ибн Молик розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Умму Сулайм розийаллоҳу анҳо Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан аёл киши ҳам тушида эркак киши кўрадиган нарсани сўраганларида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар ўша нарсани аёл киши кўрса, ғусл қилсин», дедилар. Умму Сулайм розийаллоҳу анҳо: «Бу нарсадан уялиб «Бу нарса бўладими?» десам, Аллоҳнинг набийси: «Ҳа, бўлади, унда (бола ота-онасига) ўхшашлиги қаердан бўлади?! Албатта эркак киши суви қуюқ, оқ, аёл кишининг суви суюқ, сариқдир. Бу икки сувдан қайси бири олий ёки ғолиб бўлса, ўшанга ўхшайди», дедилар», деб айтдилар.

558 - حَدَّثَنَا دَاوُدُ بْنُ رُشَيْدٍ حَدَّثَنَا صَالِحُ بْنُ عُمَرَ حَدَّثَنَا أَبُو مَالِكٍ الأشْجَعِيُّ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ سَأَلَتِ امْرَأَةٌ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ الْمَرْأَةِ تَرَى فِي مَنَامِهَا مَا يَرَى الرَّجُلُ فِي مَنَامِهِ فَقَالَ إِذَا كَانَ مِنْهَا مَا يَكُونُ مِنَ الرَّجُلِ فَلْتَغْتَسِلْ

558/3. Анас ибн Молик розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Бир хотин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан эркаклар тушида кўрадиган нарсани аёл киши ҳам тушида кўрса, нима қилиши ҳақида сўради. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Агар у аёлда эркаклардагидек (маний) содир бўлса, ғусл қилсин», дедилар.

559 - وحَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى التَّمِيمِيُّ أَخْبَرَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ زَيْنَبَ بِنْتِ أَبِي سَلَمَةَ عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ قَالَتْ جَاءَتْ أَمُّ سُلَيْمٍ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ يَا رَسُولَ اللهِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ فَهَلْ عَلَى الْمَرْأَةِ مِنْ غُسْلٍ إِذَا احْتَلَمَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَعَمْ إِذَا رَأَتِ الْمَاءَ فَقَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ يَا رَسُولَ اللهِ وَتَحْتَلِمُ الْمَرْأَةُ فَقَالَ تَرِبَتْ يَدَاكِ فَبِمَ يُشْبِهُهَا وَلَدُهَا
حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ وَزُهَيْرُ بْنُ حَرْبٍ قَالاَ حَدَّثَنَا وَكِيعٌ ح وحَدَّثَنَا ابْنُ أَبِي عُمَرَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ جَمِيعًا عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ بِهَذَا الإسْنَادِ مِثْلَ مَعْنَاهُ وَزَادَ قَالَتْ قُلْتُ فَضَحْتِ النِّسَاءَ

559/4. Умму Салама розийаллоҳу анҳодан ривоят қилинади. Умму Сулайм Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб: «Эй Аллоҳнинг расули! Албатта Аллоҳ ҳақдан ҳаё қилмайди (яъни, ҳақни баён этишда пашшани зарбулмасал қилишдан ҳам тўхтатмайди). Агар аёл киши эҳтилом бўлиб қолса, ғусл қиладими?» деганида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳа, агар сувни кўрса», дедилар. Умму Салама: «Эй Аллоҳнинг расули, аёл киши ҳам эҳтилом бўладими?» деганларида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қурмагур, унақада фарзанд қандай қилиб онасига ўхшайди?!» дедилар.
Бу ерда юқоридаги ҳадис такрор келган, фақат «аёллар ҳақида ноқулай гапни айтдинг» сўзи зиёда қилинган.

560 - وحَدَّثَنَا عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ شُعَيْبِ بْنِ اللَّيْثِ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ جَدِّي حَدَّثَنِي عُقَيْلُ بْنُ خَالِدٍ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ أَنَّهُ قَالَ أَخْبَرَنِي عُرْوَةُ بْنُ الزُّبَيْرِ أَنَّ عَائِشَةَ زَوْجَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَخْبَرَتْهُ أَنَّ أُمَّ سُلَيْمٍ أُمَّ بَنِي أَبِي طَلْحَةَ دَخَلَتْ عَلَى رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِمَعْنَى حَدِيثِ هِشَامٍ غَيْرَ أَنَّ فِيهِ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ فَقُلْتُ لَهَا أُفٍّ لَكِ أَتَرَى الْمَرْأَةُ ذَلِكِ
560/5. Оиша розийаллоҳу анҳодан ривоят қилинади. Баний Абу Талҳанинг оналари Умму Сулайм Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига кириб юқоридаги ҳадисда келганидек гапирдилар. Ҳадиснинг давомида Оиша розийаллоҳу анҳо: «Туф сенга! Аёл ана шуни кўрадими?» дедилар.

561 - حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُوسَى الرَّازِيُّ وَسَهْلُ بْنُ عُثْمَانَ وَأَبُو كُرَيْبٍ وَاللَّفْظُ لِأَبِي كُرَيْبٍ قَالَ سَهْلٌ حَدَّثَنَا وقَالَ الآخَرَانِ أَخْبَرَنَا ابْنُ أَبِي زَائِدَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُصْعَبِ بْنِ شَيْبَةَ عَنْ مُسَافِعِ بْنِ عَبْدِ اللهِ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ امْرَأَةً قَالَتْ لِرَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ هَلْ تَغْتَسِلُ الْمَرْأَةُ إِذَا احْتَلَمَتْ وَأَبْصَرَتِ الْمَاءَ فَقَالَ نَعَمْ فَقَالَتْ لَهَا عَائِشَةُ تَرِبَتْ يَدَاكِ وَأُلَّتْ قَالَتْ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ دَعِيهَا وَهَلْ يَكُونُ الشَّبَهُ إِلاَ مِنْ قِبَلِ ذَلِكِ إِذَا عَلاَ مَاؤُهَا مَاءَ الرَّجُلِ أَشْبَهَ الْوَلَدُ أَخْوَالَهُ وَإِذَا عَلاَ مَاءُ الرَّجُلِ مَاءَهَا أَشْبَهَ أَعْمَامَهُ

561/6. Оиша розийаллоҳу анҳодан ривоят қилинади. Бир хотин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга: «Аёл киши сув чиққанини кўриб эҳтилом қилганини ҳис этганда ғусл қиладими?» деб айтганида, у зот: «Ҳа, ғусл қилади», дедилар. Оиша розийаллоҳу анҳо у аёлга «Қурмагур», дедилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қўявергин, ўхшашлик мана шу томондан бўлади. Агар аёлнинг суви эрининг сувидан ғолиб келса, фарзанд тоғаларига ўхшайди. Агар эркакнинг суви хотинининг сувидан ғолиб келса, фарзанд амакиларига ўхшайди», дедилар.