502 – حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ بْنِ نُمَيْرٍ حَدَّثَنَا أَبِي حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ عَلْقَمَةَ بْنِ مَرْثَدٍ ح وحَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ حَاتِمٍ وَاللَّفْظُ لَهُ حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ عَنْ سُفْيَانَ قَالَ حَدَّثَنِي عَلْقَمَةُ بْنُ مَرْثَدٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَلَّى الصَّلَوَاتِ يَوْمَ الْفَتْحِ بِوُضُوءٍ وَاحِدٍ وَمَسَحَ عَلَى خُفَّيْهِ فَقَالَ لَهُ عُمَرُ لَقَدْ صَنَعْتَ الْيَوْمَ شَيْئًا لَمْ تَكُنْ تَصْنَعُهُ قَالَ عَمْدًا صَنَعْتُهُ يَا عُمَرُ
502/1. Сулаймон ибн Бурайда розийаллоҳу анҳу оталаридан қилган ривоятда келтирилишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам (Макка) фатҳ этилган куни бир таҳорат ила (барча) намозни ўқидилар ва маҳсилари устига масҳ тортдилар. Умар розийаллоҳу анҳу у зотга: «Бугун бир нарса қилдингизки, уни (аввал) қилмаган эдингиз», деганларида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Эй Умар, мен уни қасддан қилдим», дедилар.
|