249 - حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ وَإِسْحَقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ جَمِيعًا عَنْ سُلَيْمَانَ قَالَ أَبُو بَكْرٍ حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ حَجَّاجٍ الصَّوَّافِ عَنْ أَبِي الزُّبَيْرِ عَنْ جَابِرٍ أَنَّ الطُّفَيْلَ بْنَ عَمْرٍو الدَّوْسِيَّ أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ يَا رَسُولَ الله هَلْ لَكَ فِي حِصْنٍ حَصِينٍ وَمَنْعَةٍ قَالَ حِصْنٌ كَانَ لِدَوْسٍ فِي الْجَاهِلِيَّةِ فَأَبَى ذَلِكَ النَّبِيُّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لِلَّذِي ذَخَرَ اللهُ لِلأنْصَارِ فَلَمَّا هَاجَرَ النَّبِيُّ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى الْمَدِينَةِ هَاجَرَ إِلَيْهِ الطُّفَيْلُ بْنُ عَمْرٍو وَهَاجَرَ مَعَهُ رَجُلٌ مِنْ قَوْمِهِ فَاجْتَوَوُا الْمَدِينَةَ فَمَرِضَ فَجَزِعَ فَأَخَذَ مَشَاقِصَ لَهُ فَقَطَعَ بِهَا بَرَاجِمَهُ فَشَخَبَتْ يَدَاهُ حَتَّى مَاتَ فَرَآهُ الطُّفَيْلُ بْنُ عَمْرٍو فِي مَنَامِهِ فَرَآهُ وَهَيْئَتُهُ حَسَنَةٌ وَرَآهُ مُغَطِّيًا يَدَيْهِ فَقَالَ لَهُ مَا صَنَعَ بِكَ رَبُّكَ فَقَالَ غَفَرَ لِي بِهِجْرَتِي إِلَى نَبِيِّهِ صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ مَا لِي أَرَاكَ مُغَطِّيًا يَدَيْكَ قَالَ قِيلَ لِي لَنْ نُصْلِحَ مِنْكَ مَا أَفْسَدْتَ فَقَصَّهَا الطُّفَيْلُ عَلَى رَسُولِ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ رَسُولُ الله صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اللهُمَّ وَلِيَدَيْهِ فَاغْفِرْ

249/1. Жобир розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Туфайл ибн Амр ад-Давсий Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб: «Эй Аллоҳнинг расули! Сизда эгаллаб бўлинмайдиган қалъа, яъни душмандан тўсувчи қўрғон борми?» деганида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уни рад этдилар. Чунки жоҳилиятда Давс қабиласининг жон сақланувчи қўрғони бор эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга Аллоҳ таоло ансорларни захира қилиб берди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Мадинага ҳижрат қилганларида Туфайл ибн Амр ҳам ҳижрат қилдилар. У киши билан бирга қавмларидан бир одам ҳам Мадинани қулай замин деб ҳижрат қилди. Одам у ерда касал бўлиб бесабрлик қилди-да, кенг тиғини олиб, у билан бармоқ бўғинини кесди. Кейин қўлидан қон кўп кетиб, у киши вафот этди. Туфайл ибн Амр уни тушида кўрди. Қараса, унинг ҳайъати чиройли, лекин қўли боғлиқ экан. Шунда Туфайл: «Раббинг сенга нима деди?» деб сўраса, у киши: «Набийим ҳузурига ҳижрат қилганим сабабли Раббим гуноҳларимни кечирди», деб жавоб қилди. Туфайл: «Нима учун қўлингни боғланган ҳолда кўрмоқдаман», десалар, у киши: «Фасод қилган нарсанг сени ислоҳ этмайди, деб айтилди», деди. Туфайл бу (ҳодисани) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга айтганларида, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳим, унинг қўли сабабли (қилган гуноҳини) кечир», деб айтдилар.