Каъб ибн Ужра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳудайбия замонида унинг олдидан ўтдилар. У қозони тагига ўт ёқар ва юзидан битлар тўкилиб турар эди. У зот унга: «Бошингдаги зараркунандалар сенга озор бердиларми?» дедилар. «ҳа», деди. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам унга: «Сочингни олдир. Сўнгра қурбонлик учун бир қўй сўй ёки уч кун рўза тут ёхуд олтита мискинни уч соъ хурмо билан таомлантир», дедилар». Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий. Бошқа бир ривоятда: «Менинг ҳақимда хоссатан «Сиздан ким бемор бўлса» ояти нозил бўлган. У ҳаммага умумий бўлган», деди», дейилган.
|