Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: У киши:
«Эй Аллоҳнинг Расули, мен жоҳилият даврида Масжидул ҳаромда бир кеча эътикоф ўтиришни назр қилган эдим», деди. Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишига:
«Назрингга вафо қил. Бир кеча эътикоф ўтир», дедилар».
Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий, Насаий

Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Эътикоф ўтирувчи учун бемор кўргани бормаслик, аёл кишига қўл тегизмаслик ёки қучоқламаслик, зарур бўлмаган ҳожат учун чиқмаслик суннатдир. Рўзасиз эътикоф йўқ. Жомеъ масжиддан бошқа жойда эътикоф йўқ».
Абу Довуд ва Насаий ривоят қилишган.