Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон ифтор қилсалар:
«Заҳабаз замаъу ва баталлатил уруқу ва сабатал ажру иншааллоҳ», яъни, «Гуноҳ кетди, томирлар ҳўлланди ва, иншааллоҳ, ажр собит бўлди», дер эдилар».
Абу Довуд ва Насаий ривоят қилишган.

Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам қачон ифтор қилсалар:
«Аллоҳумма лака сумту ва ала ризқика афторту», яъни, «Эй бор Худоё, Сен учун рўза тутдим ва Сен берган ризқ ила ифтор қилдим», дер эдилар».
Абу Довуд ва Табароний ривоят қилишган.
Табаронийнинг лафзида:
«Бисмиллаҳи. Аллоҳумма лака сумту ва ала ризқика афторту», яъни, «Бисмиллаҳи. Эй бор Худоё, Сен учун рўза тутдим ва Сен берган ризқ ила ифтор қилдим», дейилган.

Абдуллоҳ ибн Зубайр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Саъд ибн Муозникида ифтор қилдилар ва сўнгра:
«Афтора индакум ас-соимуун ва акала то­амакуму ал-аброру ва соллат алайкумул малоика», яъни, «ҳузурингизда рўзадорлар ифтор қилдилар, таомингизни яхшилар едилар ва фаришталар сизга саловат айтдилар», дедилар».
Ибн Можа ривоят қилган.