Имрон ибн Ҳусойн розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Менинг бавосирим бор эди. Бас, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламдан намоз ҳақида сўрадим. У зот:
«Тик туриб ўқи. Агар қодир бўлмасанг ўтириб ўқи. Агар қодир бўлмасанг ёнбошлаб ўқи», дедилар».
Бухорий, Абу Довуд, Термизий, Насаий ривоят қилган

Ибн Аби Авфо розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир киши Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларига келиб:
«Мен Қуръондан ҳеч нарсани (ёд) олишга қодир бўла олмаяпман, менга кифоя қиладиган нарсани ўргатиб қўйинг», деди. У зот:
«Субҳаналлоҳи, валҳамду лиллаҳи ва лаа илаҳа иллаллоҳу, валлоҳу акбар ва лаа ҳаавла ва лаа қуввата илла биллаҳил алиййил азийм», дегин, дедилар.
«Эй, Аллоҳнинг Расули, бу Аллоҳ учун, мен учун-чи?» деди.
«Аллоҳумма ирҳамнии варзуқнии ваъвфу аннии ваҳдинии», дегин, дедилар.
У ўрнидан тураётиб, қўли билан мана бундоқ қилди. Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Аммо, мана бу икки қўлини яхшиликка тўлдириб олди», дедилар».
Абу Довуд ва Насаий ривоят қилган.